Een dodenmasker is het laatste moment van uiterlijke schijn en waarbij de essentie van wereldlijke aanwezigheid voorbij is. Het belooft waarheid, maar onthult slechts een uiterlijk vertoon en nooit de innerlijke mens. Het is een stille spiegel van sterk verdringen van onze angst voor de dood. Dit bevroren moment moet een deur openen voor bezinning over vergankelijkheid waarbij omfloerste woordenschat zeker tekort schiet. Deze confrontatie met “ wat na de dood” is uiteindelijk een herinnering aan onze eindigheid van aards bestaan.

Un masque mortuaire est le dernier moment d'apparence extérieure, où l'essence de la présence terrestre a disparu. Il promet la vérité, mais ne révèle qu'une apparence extérieure et jamais l'être intérieur. Il est le reflet silencieux de notre forte répression de la peur de la mort. Ce moment figé doit ouvrir la porte à une réflexion sur la fugacité de la vie, pour laquelle un vocabulaire voilé est certainement insuffisant. Cette confrontation avec « l'au-delà » est finalement un rappel de la finitude de notre existence terrestre.

A death mask is the final moment of outward appearance, when the essence of worldly presence has passed. It promises truth, but reveals only an outward appearance and never the inner person. It is a silent mirror of our strong repression of our fear of death. This frozen moment should open a door to reflection on transience, for which veiled vocabulary certainly falls short. This confrontation with “what comes after death” is ultimately a reminder of the finiteness of our earthly existence.